Osoba ludzka to całość. Nie można by wyleczyć ciała, wykluczając psychikę człowieka. Niestety, wielu lekarzy nawet teraz nie bierze tego faktu pod uwagę.
Ostatnio mówi się sporo o relacji lekarz-pacjent.
Źródło: CROMA
Dziś instytucje i normy ich pracy nie nadążają za zmianą w podejściu do pacjenta. Zła sytuacja finansowa służby zdrowia powoduje, że doktorzy walczą o przetrwanie swych przychodni oraz przestają zwracać uwagę na zaspokojenie ważnych potrzeb pacjenta. Tak naprawdę psychologia już od długiego czasu jest w programie medycznych studiów, lecz konieczna jest zmiana programu nauki oraz powiększenie liczby godzin.
Naprawdę zajmuje Cię rozpatrywana kwestia? Jeśli tak, to dodatkowo zobacz treść na witrynie, którą odnajdziesz w podobnym serwisie.
Dla przykładu trzeba koniecznie kształcić lekarzy, jak psychika przyczynia się na zwykłe działanie osoby ludzkiej albo jak z chorym rozmawiać. Doktorzy nie umieją rozmawiać z pacjentem. Nie mają też pojęcia jaką rolę pełni postawa lekarza wobec chorego w czasie terapii.
Polska służba zdrowia traktuje chorego w sposób masowy, zaledwie jako przypadki choroby. Już sam przebieg choroby jest dla pacjenta stresujący. Jest ona analogiczna do wyjałowionej ziemi. Aby urosło coś na tego typu ziemi, trzeba ją wspomóc. Dobra forma psychiczna jest jakby nawóz dla ziemi. Naturalnie od samego nawożenia nic na ziemi nie urośnie, należy ponadto coś zasiać, zatem podać lekarstwa, ale lekarz może stworzyć warunki, żeby lekarstwa zadziałały korzystniej i prędzej. Relacja pacjent-lekarz jest niezwykle istotna. To od niej jest zależne, czy pacjent będzie chciał nadal się leczyć, czy też wystraszony nie przerwie kuracji.
Gdy pacjent posiada ufność do swego lekarza, odczuwa mniej dosadny lęk. Wtedy łatwiej można go leczyć. Również bliskim jest łatwiej zajmować się chorym, jeśli jest on w korzystniejszym emocjonalnym stanie.